Medycyna a akupresura

Według medycyny akademickiej działanie akupresury opiera się na istnieniu ustalonych powiązań pomiędzy skórą, aparatem ruchu, obwodowym układem nerwowym i naczyniowym z jednej strony a narządami wewnętrznymi z drugiej strony.

Zasada ta zwana teorią odruchów narządowo-skórnych i skórno-narządowych jest dzisiaj najbardziej popularna. Według tej teorii podczas masażu biologicznie aktywnych punktów, wywołuje się trzy rodzaje reakcji w naszym organizmie: reakcję miejscową, reakcję segmentarną i reakcję ogólną.

Stymulując odpowiednie punkty na skórze, wywołuje się impulsy, które na drodze odruchowej powodują lepsze ukrwienie narządu, a co za tym idzie lepsze odżywienie i natlenienie odpowiedniego narządu.

Istnieje również teoria mówiąca o wytwarzaniu podczas stymulacji punktu endorfin, co może tłumaczyć dużą skuteczność przeciwbólowego działania akupresury.

Ważny również jest fakt potwierdzania przez naukę współczesną, istnienia biologicznie aktywnych punktów. Stwierdzono, że miejsca, w których zlokalizowane są punkty chińskie, charakteryzują się zmniejszoną opornością elektryczną w porównaniu do miejsc sąsiednich. Właściwości te zostały wykorzystane do skonstruowania detektorów punktów akupunktury, które nie tylko pomagają zlokalizować je, ale również są wykorzystywane do ich stymulacji.

Wszystkie współczesne, akademickie teorie nie tłumaczą jednak w pełni zasad działania akupunktury i akupresury, dlatego terapeuci dobierając punkty, często chętnie posługują się tradycyjnymi zasadami chińskimi.

Jak odnaleźć punkt?

Warunkiem prawidłowego wykonania zabiegu, jest właściwe zlokalizowanie punktu.

Są dwie podstawowe metody lokalizacji:

● lokalizacja według miejsc anatomicznych ciała (metoda dokładna, ale wymagająca znajomości podstaw anatomii),
● lokalizacja punktów przy pomocy tak zwanego proporcjonalnego „cuna”.

Do korzystania z drugiej metody trzeba przede wszystkim zapoznać się z jednostką opracowaną przez Chińczyków, zwaną cunem. Jest to jednostka pomiarowa indywidualna dla każdego człowieka. 1 cun odpowiada szerokości kciuka, 2 palce (wskazujący i środkowy) odpowiadają 1,5 cuna, a cztery palce złączone razem to 3 cuny.

Ponieważ szerokość palca może ulec zmianie np. pod wpływem ciężkiej pracy fizycznej, warto korzystać z pewnych stałych proporcji ułatwiających wyszukanie punktu. Wiedząc na przykład, że odległość od przedniej do tylnej linii włosów wynosi 12 cunów łatwo możemy przy użyciu elastycznej miarki (kawałek szerokiej gumy z zaznaczoną podziałką) znaleźć punkt, który leży 3 cuny od przedniej linii włosów.

O prawidłowym odnalezieniu punktu świadczyć może jego specyficzna wrażliwość na ucisk, większa niż w jego okolicach oraz wyczucie niewielkiego zagłębienia, niewidocznego gołym okiem, ale wyczuwalnego przy lekkim ucisku.

Danuta Popowicz